Hookrock Indoor Diepenbeek - 2015
De Paralyzers, een groep uit het Limburgse, mochten de aftrap geven, en ze deden dat meer dan uitstekend. Ze spelen dan ook al samen sinds 1994 en hebben in die tijd een strakke bluessound opgebouwd, met echo's van the Fabulous Thunderbirds en the Blasters. Soms ging het er ook ietsje swampier aan toe en hoorden we flarden Fogerty en Tony Joe White voorbijtrekken, in knappe nummers als Ticket Home en How Long bijvoorbeeld.
De band gaf stevig van jetje en Before I Get Too Old was een eerste swingend hoogtepunt. Hun cover van Shadow Play van de grote Rory Gallagher vond ik ook super, en om het even in Ierland te houden, de verrassende cover Teenage Kicks van de punk/popgroep the Undertones klonk fantastisch, fijn deze klassieker nog eens live te horen. Met From Small Things (Big Things One Day Come) van Springsteen (en ook gekend in de versie van Dave Edmunds) hadden ze nog zo een uitmuntende cover op hun repertoire, en als wij songs van een dergelijk niveau horen voorbijkomen, hoort u ons niet klagen, integendeel.
Bij de laatste nummers in de set kwam gitarist Marco, die de eerste vier jaar ook deel uitmaakte van de band, nog even meespelen, en hij deed dat voortreffelijk (en met een big smile). In de bisnummers gingen de Paralyzers nog even helemaal loos met een goeie oude Los Lobos-swing, ongecompliceerd en zeer aanstekelijk. Het laatste nummer After Dark was een beetje een buitenbeentje, en klonk traag en psychedelisch, zeer sixties / Jefferson Airplane zelfs, maar wel heel goed!
De Paralyzers waren met vlag en wimpel geslaagd, de Belgische blues-eer was gered, zo werd hier weer eens ten overvloede bewezen...
Marc Vos (www.rootstime.be/)
Clash of the Coverbands - Regiofinale België/Luxemburg 2012
De derde band van deze finale was viermans rock and roll coverband PARALYZERS uit Genk. Op zeer goed niveau bracht deze band uitvoeringen van o.a. Nervous Breakdown van Eddie Cochran, You and I van Paladins en Lonely Boy van Black Keys. Vooral bij de vakjury wisten de PARALYZERS zeer sterk te scoren.
www.theclashofthecoverbands.com
Clash of the Coverbands - Voorronde regio zuid 2012
Na twee stevige rock coverbands was het nu tijd voor heerlijke rock 'n' roll uit vooral de jaren ‘50 en ‘60 van viermans rock 'n roll coverband PARALYZERS uit Diepenbeek (B). Technisch ook van hoog niveau speelden de vier podiumbeesten nummers van o.a. the Paladins, Eddie Cochran en the Undertones. Met zowel een goede score bij de vakjury als bij het publiek maken de PARALYZERS zeker een goede kans op één van de wildcards die in september worden gegeven aan de beste bands die zich niet direct hebben weten te plaatsen voor de regionale finalerondes.
www.theclashofthecoverbands.com
Beersel Bluesrock 2003
Zo kwam het dat de Belgische Paralyzers maar voor een handvol belangstellenden hun ding mochten brengen. Letterlijk vertaald betekent Paralyzed "verlamd" en na enkele nummers had ik door waarom zij destijds voor deze naam gekozen hebben. Zanger Olaf (met krachtige, zuivere stem) en band brachten een stevige mix van blues, rock 'n' roll, surfmuziek en wat rockin' country. Zelf noemen ze het "fun 'n' roll" en waarom niet. Plezier hadden ze wel, zoveel was duidelijk. Hun repertoire brengen ze met zoveel overtuiging en flair dat het mij niet eens stoorde dat ze niet over eigen werk beschikken. Integendeel, de stevige boogiesound in 'How Long' en de mooie gitaarsolo's van Chris Lowet op zijn Tennessee Rose Gretsch bevielen me uitermate. Om met een statement af te sluiten: "Rock 'n' roll people verenigt u en ga de Paralyzers zien!
Bobtje Blues
Muziek-O-Droom 2002 (voorprogramma van Jim Suhler)
Ter afsluiting van hun derde seizoen beklemtoonde Move 2 Blues hun doelstelling: het promoten van de Belgische blues en het afficheren van degelijke buitenlandse acts. Ze koppelden onze eigen Paralyzers aan de Texaanse gitaarwervelwind Jim Suhler. Mede door the Paralyzers profileert België zich hoe langer hoe meer als thuisbasis van de betere ambiancebands. Hun op rock ’n' roll en stevige R&B gebaseerde maar door de rauwe molen gedraaide set, stond bol van verwijzingen naar de gloriedagen van Eddie Cochran, Buddy Holly en zelfs de jonge John Fogerty.
Lambert Smits (www.backtotheroots.be)
Blues in Genk 1999
De kater van vorige avond was bijlange nog niet verteerd toen we om 13h30 een onvervalste portie 'Real Rockin' American Music' over ons hoofd gesmeten kregen.
De verantwoordelijken voor deze krachtige aanpak noemen zich the Paralyzers en zij tappen uit een heel ander vaatje dan hun naam doet vermoeden! Wat zij laten horen is een echte verademing en nodigt constant uit om lijf en leden in beweging te brengen. Blazers, T -Birds, Paladins, Brian Setzer en vele andere in één groep verpakt, je moet het maar doen.
Wat met een aspirientje niet lukte, kregen deze vier heren wel voor elkaar. Onze kater was in een wip verdwenen. Zo blijven doorgaan jongens en de erkenning gaat vanzelfsprekend volgen.
Yvan Jacobs, met medewerking van Paul Mouling (Mojo Blues)
Bluescafé Zeppelin 1998
Zeer veel volk voor deze lokale (Diepenbeek/Bilzen) band die zich zeer goed thuisvoelt in het rootsrock genre.
Een viertal jaren terug gestart als vijfmans formatie, met Marco Foelen in hun rangen. Ondertussen verliet laatstgenoemde de groep, en is druk doende met een nieuw project.
De resterende leden Olaf Marx (vocals), Chris Lowet (gitaar), Rudi Ponthier (bas) en Thierry Huygen (drums) gingen meer dan verdienstelijk verder op de ingeslagen muzikale weg. Met covers van oa. Paladins, Blazers, Fabulous Thunderbirds, Lee Rocker en Stray Cats slagen ze erin het publiek in no time op hun hand te krijgen. In nummers als Dixie Fried, het van de Radio Kings bekende Next time, 15 days en Follow your heart, beide van de Paladins, en het prijsnummer Paralyzed zetten frontman Olaf Marx en gitarist Chris Lowet dit alles nog eens extra in de verf en doet de groep zijn naam alle eer aan. Ouderwets uit de bol gaan noemen wij dit.
PM - Mojo Blues
